Kitaplarda defterlerimde hep sayfa köşelerine, oraya buraya bi' şeyler karalarım. Kendimi en iyi yazarak ifade ederim, hatta kendime bile itiraf edemediklerimi hep yazarım, kimse bilmez kimse okumaz ama ben oraya buraya hep yazarım, hep kendime yazarım.

Yazarım dedim ama yaratıcı olduğumu düşünmeyin, yaratıcılık "0". Bunun sıkıntısını blog ismimi bulurken de yaşadım, düşündüm araştırdım, akıllarda kalıcı bişey olsun istedim. Sonra bu kelimeyi buldum, fikri hoşuma gitti, tam içime sindi diyemem ama yine de şimdilik idare edebilirim. Columbusing şey demek, to claim that you invent/discovered something that has been around for years, decades, even centuries (bkz: urbandictionary). Yani yıllardır olan bir şeyi senin bulduğunu, keşfettiğini iddia etmek.

Şu güne kadar hep blog açıcam dedim dedim, bir iki tane de başarısız girişimim oldu ama devam ettirmedim, erteleye erteleye üniversiteye başladım, daha ilk dersten hoca dedi ki okul dışında bir aktivitede bulunmanız gerekiyor, bu tv santral olabilir, radyovesaire olabilir, ya da kendinize blog açabilirsiniz. O günden beri bile hep sonra sonra dedim, anca şimdi açabildim. Ama bunu da o, oraya buraya karaladığım yazılar gibi uzun süre kimseyle paylaşmayacağım sanırım... 

Burada sizinle sevdiğim fotoğrafları, müzikleri, videoları da paylaşmayı düşünüyorum. Belki bi kaç şiir, sevdiğim romanlar, filmler. Yaşadığım ilginç(?) anılar, beğendiğim kıyafetler... Bi köşeyi de Roaccutane Günlüğüm için ayırdım.

Yani anlayacağınız medya dünyasına ufaktan bir giriş yapıyorum, hadi inşallah.